Како зајдисонце (поема и фотографија)
Телото завзема облик каков што ние наложуваме.
Кога влегуваме во пејсажот на нашето отворено срце,
Копнееме за мимика која може да искаже што е пронајдено.
Или можеби, копнееме да влеземе во пејсажот на срце кое сè уште не е отворено.
Го молиме телото да го промени обликот и да ни го покаже патот.
И поради длабочината на својата цел,
ниедно свиткување не е направено еднакво ниту пак може повторно да биде направено…
…за свиткувањето „зајдисонце“,
тоа е искажување на нешто повеќе…
Мишел Досон