Досега постоеле бројни обиди со слична тематика од повеќе луѓе низ светот. Во раните денови на скајранингот италијански тркачи правеле слични обиди на одредена секција од планината каде трчале нагоре, а враќањето го правеле со жичара. Понатаму и во светот на скијањето може да се најдат слични тестови, а како целосно самостојни т.е. без користење на жичара или други помошни средства може да се споменат оние 18255 метри на  Флорен Периер во 2011 година, Мајк Фут – 18654 метри во 2017 и најскорешното од истата година кога Норвежанецот Ларс Ерик Скјеврхаим искачи и спушти 20993 метри со неговите турно скии.

Сепак, Килиан Жорнет претставува своевиден раритет во планинските спортови и издржливоста што го има потврдено во повеќе наврати па затоа неговите обиди и тестови се секогаш исклучително интересни за следење.

За предизвикот избрана беше стаза во норвешки ски центар каде стартот беше на 112 м.н.в а највисоката точка на 673 м.н.в, каде тој имаше поставено два круга, подолг со 4.4 км. и 550 метри искачување и пократок од 3.6 км. со 428 метри. Стрмнината  на падината се движи од 12% до 30% што овозможува користење и одмарање на различни мускулни групи. 

Тестот започнал во околу 10 часот наутро по локално време и траел точно 24 часа, за што Килиан и успеал да покрие неверојатни 23486 висински метри искачување во 51 круг. Ова значи дека просечното темпо на качување 978 метри на час каде се вклучени сите транзиции, одмори и спуштања. Целосната измината должина изнесува 200 километри.

Секако, за подвигот да биде успешен потребни се мал милион други работи како соодветни услови, најнова екстралесна опрема, хидрирање, храна и екипа за кои можете да ги прочитате деталите тука, но мора да се сложиме дека подвигот сам по себе претставува врвно психо-физиолошко достигнување. 

Иако веројатно е, сепак ова не може да се земе како рекорд бидејќи секој обид се прави во различни услови и опкружувања, па затоа достигнувањето ќе остане како неофицијално најдобро време за вертикално искачување со сопствени сили.