За првпа,  група од планинари од Прилеп самоиницијативно изведоа планинарски марш во времетраење од три дена , на релација Прилеп – Карпалак , во чест на загинатите прилепски бранители. Маршот започна од Прилеп преку Солунска глава се спуштивме на Бегово поле и спиевме во пл.дом „Караџица“. Временските услови  до 14 часот беа супер за пешачење во планина, некаде магла, облачно време без јако сонце, потоа почна силно невреме со грмотевици и град но за среќа сигурни пристигнавме во Караџица, каде бевме добро пречекани со топло чајче.

Домот е добро уреден, има доста доволно место за спиење, а при добро време погледот од таму е прекрасен. Домот се наоѓа на планината Мумџица, која е составен дел на планинскиот масив Јакупица. Планинарскиот дом се наоѓа на 1450 м.н.в. Наредниот ден рано се разбудивме и во 6 часот го напуштивме домот и по колкси, широк пат поминавме низ селото Алдинци се спуштивме кон Кадина Река и потоа накај селото Цветово.

Селото го оставаме од наша лева страна и се спуштивме во Марков Манастир каде а моравме да направиме мала пауза и да се изладиме во Маркова река. Од Марков Манастир поминацме  низ селото Маркова Сушица и потоа се упативме по асфалтен пат накај селото Говрлево, па потоа поминавме низ селото Св. Петка, се искачивме на сртот и конечно наидовме на планинарската патека од Водно до манастирот св.Никола Шишевски, каде што требаше да преноќиме.

Во манастирот пристигнавме во 20:30 часот. Со радост не пречека Зоки, кој од 1990 е домајќин на манастирот и заедно со својата жена го возобнови и преуреди манастирот. Муабетевме со него, ни раскажуваше како спасувал планинари кој се повредиле или загубиле на Матка, ни разкажа и за тоа дека манастирот го посетувале познати доктори, спортисти, амбасадори и многу други видни луѓе. Муабетот ни одеше добро но бевме исцрпени и моравме да спиеаме.

Третиот ден тргнавме од манастирот во 5 часот , бидејќи моравме да стигнеме на церемонијата на Карпалак во 09:30 часот. Се спуштивме на Долна Матка поминавме низ селото Глумово и излеговме на автопатот Мајка Тереза ( Скопје – Тетово ). По асфалтот одевме 15 km , и тоа ни беа најтешките 15 километри од цела маршута. Пристигнавме на спомен плочата во 10 минути пред започнувањето на церемонијата. Бевме среќни што се` добро се заврши. Положивме цвеќе, им оддадовме почит на загинатите и со автобус се вративме во манастирот Св. Петка во село Лениште – Прилеп , каде што имавме ручек.

НЕКА ИМ Е ВЕЧНА СЛАВАТА !!!