Телото завзема облик каков што ние наложуваме.

Кога влегуваме во пејсажот на нашето отворено срце,

Копнееме за мимика која може да искаже што е пронајдено.

Или можеби, копнееме да влеземе во пејсажот на срце кое сè уште не е отворено.

Го молиме телото да го промени обликот и да ни го покаже патот.

И поради длабочината на својата цел,

ниедно свиткување не е направено еднакво ниту пак може повторно да биде направено…

…за свиткувањето „зајдисонце“,

тоа е искажување на нешто повеќе…

Мишел Досон

Via