Во 1954 година Роџер Банистер го направи она што тогаш се чиенеше невозможно во полето на спротот. Тој успеа да истрча една милја (1,6 км) за помалку од четири минути (3:59,4), нешто што и ден денес се смета за стандард во професионалната атлетиката. 

Она што испадна пошокантно од рекордот на Банистер беше тоа што за само шест недели рекордот беше срушен и сè до 21от век тој продолжи да биде соборуван од разни атлетичари низ светот. Во овие 50 години рекордот на една милја беше намален за цели 17 секунди, а конкретно денеска тој го држи Хишам Ел Геруж од Мароко кој го постави во 1999 година. 

Додека човештвото во текот на времето успеваше да поставува нови и нови рекорди на сите можни полиња, не само во спортот, интересно е тоа што животинското царство веќе долго време (со векови) стагнира на одреден лимит во своите можности. Конкретно, земено е испитување на брзината тркачки коњи и кучиња која веќе долго време има статус кво.

На ова се поставува прашањето, зошто и како, само луѓето успеваат константно да се надминуваат себеси, а тоа не е случај и со животните?

Во игра влегуваат многу различни фактори кои го градат целиот феномен, вели Питер Вејдан, професор по физиологија и биомеханика. Тука се малите работи како составот и разликата на самата подлога на која се трча (тартанот) од времето и денешницата, потоа разните витамини, начинот на исхрана и опремата, но овие ситници би можеле да намалат само неколку секунди во корист на денешницата. 

Вејдан вели дека многу поважна причина за овој феномен е големата и силна конкуренција која што се набива во разните спортски дисциплини, комбинирана со ефектот од големите финансиски награди и технологија која што секојдневно расте и неминовно влијае врз резултатите. 

Најинтересниот дел со едната милја се случува токму во 1999 година. Оттогаш до сега, цели 15 години рекордот на Геруж седи на тронот и ниеден атлетичар нема успеано да го собори. 

Можеби човештвото го има постигнато својот биолошки лимит кога во прашање е едната милја, а професорот вели дека е интересна коинциденцијата на периодот на поставување на рекордот со времето кога Атлетските федерации и Олимписки комитети почнаа да прават тестирање на еритропоетин, позната допинг состојка која му ги донесе седумте Тур титули на Ленс Армстрног. 

Како заклучок, тој вели дека човештвото е толку уникатно и различно затоа што бројот на „интервенции“ (без разлика дали легални или не) кои што можат да влијаат врз човечката способност е бесконечна.